Zijn de metrostations toegankelijk?

Vandaag zijn 55 van de 69 metro- en premetrostations op het MIVB-netwerk – dat is bijna 8 op de 10 – uitgerust met minstens één lift. De ambitie is om uiteindelijk alle 69 stations te voorzien van een vlotte toegang tot het metroperron, zonder onderbrekingen van de straat tot aan de trein.
Toch betekent het feit dat 80% van de stations liften hebben, niet dat ze 100% toegankelijk zijn. Er blijven nog enkele obstakels, vooral bij de overgang van het perron naar de metro- of tramstellen.

De toegankelijkheid van metrostations verschilt van stad tot stad en hangt af van de ouderdom van het netwerk en het beleid dat er werd gevoerd.
Noord-Europese landen en Scandinavië lopen voorop als het gaat om toegankelijkheid. In steden zoals Stockholm en Amsterdam zijn 100% van de metrostations volledig toegankelijk voor PBM. Dit komt doordat toegankelijkheid er van meet af aan een prioriteit was bij de ontwikkeling van het openbaar vervoer.
Ook Madrid zet stappen in die richting: daar is bijna 60% van de stations toegankelijk, en de stad blijft investeren in de modernisering van bestaande stations en de installatie van liften.
Helemaal onderaan het klassement vinden we steden als Parijs, Londen en Boedapest, waar slechts ongeveer 20% van de stations toegankelijk is voor PBM. Dit is grotendeels te wijten aan de hoge leeftijd van de infrastructuur en de complexiteit van de bovengrondse situatie.
 

In Europa wordt toegankelijkheid steeds meer als een essentiële pijler beschouwd bij de uitbouw van nieuwe metro-infrastructuur. Dat zien we bijvoorbeeld aan de nieuwe lijnen die momenteel worden gebouwd. Zo worden in Boedapest (lijnen 5 en 6), Parijs (lijnen 15, 16, 17 en 18) en ook bij onze eigen toekomstige metrolijn 3 in Brussel specifieke maatregelen genomen om de toegankelijkheid voor PBM te verbeteren.
De toekomst van het openbaar vervoer is dus een inclusieve toekomst, waarin iedereen vlot en autonoom toegang heeft tot de metro.